به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث نیوز، این تحقیق توسط محققان موسسه علوم و فناوری پیشرفته کره (KAIST) و آزمایشگاه‌های نوکیا بل در بریتانیا برای درک جنبه‌های فرهنگی و شخصی مؤثر بر خواب انجام شد.

دانشمندان از ساعت‌های هوشمند موجود برای جمع‌آوری داده‌های گسترده استفاده کردند و 52 میلیون گزارش جمع‌آوری‌شده طی چهار سال از 30082 فرد در 11 کشور را ارزیابی کردند، برخلاف سایر مطالعاتی که بر روی نظرسنجی‌ها یا آزمایش‌های کنترل‌شده مبتنی بر آزمایشگاه تمرکز داشتند. بر اساس گزارش‌های دیجیتالی از دستگاه‌ها، استفاده تیم از ساعت‌های هوشمند نوکیا به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا تغییرات منطقه‌ای در عادات خواب را بررسی کنند.

گزارش‌های دیجیتالی گرفته‌شده از ساعت‌های هوشمند تفاوت‌هایی را در دوره‌های بیداری و خواب از اطلاعاتی که قبلاً از طریق ارزیابی‌های خود گزارش جمع‌آوری شده بود، اغلب ده‌ها دقیقه تا یک ساعت نشان می‌داد. میانگین زمان بیدار شدن از خواب 7:42 صبح بود، در حالی که میانگین مدت خواب تقریباً نیمه شب برآورد شد.

با این حال، محققان دریافتند که موقعیت جغرافیایی و ویژگی های فرهنگی به شدت بر خواب افراد تأثیر می گذارد. زمان بیداری قابل مقایسه بود، در حالی که برنامه خواب در هر کشور متفاوت بود. مردم کشورهایی با تولید ناخالص داخلی بیشتر گزارش دادند که بیشتر بیدار ماندند. افراد در فرهنگ فردگرا سوابق کمتری از تأخیر در زمان خواب داشتند.

ژاپن کمترین میانگین کل زمان خواب را در میان کشورهای مورد بررسی داشت که حدود 7 ساعت بود، در حالی که فنلاند با میانگین 8 ساعت طولانی ترین زمان را داشت.

محققان معیارهای مهم خواب مورد استفاده در تحقیقات بالینی مانند کارایی خواب ، مدت زمان و ساعات بیش از حد خوابیدن آخر هفته را برای ارزیابی الگوهای خواب پیچیده ارزیابی کردند.

بر اساس یک تحلیل بین کشوری، متغیرهای اجتماعی مسئول 63 درصد از واریانس در کمیت خواب و 55 درصد از تغییرات در کیفیت خواب هستند. از آنجا که زود به رختخواب رفتن در تمدن‌هایی با شاخص‌های فردگرایی بالاتر (IDV) رایج‌تر است که ارزش بیشتری برای موفقیت‌ها و روابط فردی قائل است، این جوامع همچنین طول خواب بسیار طولانی‌تری داشتند.

از سوی دیگر، در حالی که اسپانیا و ژاپن دارای مهم ترین ارزش های جمع گرایانه (IDV پایین) بودند، زمان خواب بعدی را برنامه ریزی کردند. این مطالعه همچنین یک همبستگی ضعیف بین بهبود کیفیت خواب و شاخص اجتناب از عدم قطعیت (UAI) بالاتر را نشان داد که نشان می‌دهد قوانین و مقررات به طور کلی در فعالیت‌های روزانه افراد چقدر قابل اجرا هستند.

محققان همچنین رابطه بین فعالیت بدنی، مدت زمان خواب و کیفیت را برای تعیین اینکه آیا افراد ممکن است از طریق مداخلات فردی با تأثیرات فرهنگی مقابله کنند، بررسی کردند.

آنها دریافتند که افزایش ورزش روزانه می تواند کیفیت خواب را با کاهش زمان لازم برای به خواب رفتن و بیدار شدن افزایش دهد. با این حال، افرادی که بیشتر ورزش می کردند، خواب بیشتری نداشتند و تأثیر ورزش در کشورهای مختلف متفاوت بود و برخی از آنها پیامدهای چشمگیرتری نسبت به سایرین از جمله ایالات متحده و فنلاند مشاهده کردند.

قابل ذکر است که ورزش در ژاپن هیچ تاثیر قابل توجهی نداشت. این نتایج نشان می‌دهد که ممکن است تفاوت‌های فرهنگی در ارتباط بین فعالیت روزانه و خواب و همچنین تفاوت‌های فرهنگی احتمالی در اثربخشی رژیم‌های ورزشی مختلف وجود داشته باشد.

به گفته سرپرست این مطالعه، پارک شان سونگ کیو، اگرچه جالب است که ببینیم جامعه چگونه می‌تواند بر میزان خواب یک فرد با استفاده از داده‌های گسترده تأثیر بگذارد، اما اهمیت این مطالعه در این واقعیت نهفته است که به طور کمی نشان می‌دهد که چگونه اقدامات فردی مانند ورزش روزانه می‌تواند کمیت و کیفیت خواب را حتی در فرهنگ یکسان بهبود بخشد.

تیم تحقیقاتی با ایجاد کدی که به سرعت شاخص‌های خواب ایجاد شده مطالعه را به صورت رایگان در دسترس قرار می‌دهد و داده‌های معیار برای انواع مختلف تحقیقات خواب را برای دنبال کردن، محاسبه می‌کند و به رشد بخش خواب با فناوری پیشرفته کمک می‌کند.